Zespół zgrany

Miałam dwa motki socka Malabrigo, kupione kiedyś w owczym pędzie i liczyłam, że ktoś może mi podpowie jak je wykorzystać.  Ale jakoś  się nie udało...
Dziś już tego nie robię i STARAM się kupować włóczki z konkretnym przeznaczeniem.
W przeciwnym wypadku leżą nawet rok, albo dłużej.
O tej włóczce czytałam sporo dobrego, jednak jest dość cienka i powstają z niej chusty, szale, lub delikatne sweterki w stylu "ogoniastego".
Obawiałam się, że nie wystarczy na sweter i nawet dokupiłam z czasem motek pomocniczy,  tańszy i w innym kolorze ( to w czasach fazy paskowej, która chyba mi minęła).
Tak sobie leżały w mojej szufladzie z pojedynczymi motkami, aż znowu przypadkowe ułożenie ich obok innych samotnych moteczków, spowodowało olśnienie! Dopasowały się z moherkiem soprane, który miał być szary, a okazał się stalowo-niebieskawy. Wiedziałam, że mam go za mało i przydałby się jeszcze jeden motek, ba! nawet akurat była promocja w Fastrydze, ale miałam zaczęty jasno-popielaty , który został mi z tego poncha, więc stanowił grupę wsparcia.
Obyło się bez zamówienia, co nie było łatwą decyzją...wicie rozumicie...
Tak więc miałam idealne połączenie oraz wielkie pragnienie posiadania sweterka prostego, ale leciutkiego, zrobionego swobodnie na grubszych drutach (to od czasu naszego dziewiarskiego spotkania, kiedy zobaczyłam takie fru fru u Tonki :-). U mnie grube druty to 5mm, więc praca szła szybko i bezproblemowo. Jasny kolor włączyłam dopiero przy karczku i stopniowo zastąpiłam szary.
Socka było jednak ciągle dość sporo! Wymyśliłam, że zrobię kieszonki.
Ponieważ nie mam na tym polu większego doświadczenia, więc improwizowałam.
Okazało się jednak, że zrobiłam je za nisko i nieładnie ciągnęły poły swetra, a kiedy przyszyłam guziki (szklane, dość ciężkie), to tąpnęło niemalże do kolan. Zrezygnowałam z kieszeni i pozostało po nich jedno zdjęcie i ślad na swetrze w postaci rozciągniętych oczek, ale z nadzieją, że wszystko się wyrówna.
Żeby utrzymać przody w ryzach, wykończyłam je i-cordem i z ulgą odcięłam ostatnią nitkę. 
Zdjęć nie jest zbyt wiele, bo nie o widok ogólny tu chodzi,czy fason ale celowo zamieściłam więcej zbliżeń, żeby pokazać jak fajnie nitki do siebie pasują.

 Wspomnienie kieszonki.....

 Widok z jasnym soprane

 a tu z szarym

 Między raglanowe oczka wtrąciłam cztery oczka ryżowe

 Wykończenie plis i-cordem

 Guziczek ma delikatnie błyszczący brokatowy brzeg (niestety, chyba zamienię te guziki na lżejsze)

Sweterek jest lekki, zwiewny ale dość ciepły. Już go lubię, więc zrobię sobie jeszcze jeden taki zwiewny :-).

Rudy.

A żeby podkolorować dzisiejszy post , pokażę Wam kwiatki z ogrodu mojej mamy :)))

Pozdrawiam wszystkich i bardzo dziękuję za odwiedziny. Pierwsza część mojego urlopu dobiegła końca. Odpoczęłam troszkę i pogodowo nie było źle. Druga część w połowie sierpnia, więc całkiem niedługo.
Da się wytrzymać! Oby słoneczko wytrwało. :-))))