Popielata salsa i czarny kot

Nie mogę powiedzieć, że nic na lato dzianego nie mam. W zeszłym roku byłam już bardzo aktywna, bloga jeszcze nie miałam, ale zacięcie do dziergania i owszem. Topów, bluzeczek i maleńkich wdzianek nie robiłam, ale sweterki do narzucenia na plecki w chłodne poranki w mojej szafie się znalazły.
Jeszcze w maju powstał pierwszy z nich, z niebieskiej salsy i w zachwycie nad tą włóczką pozostałam do dziś. Sprawdziła się w każdych warunkach, prana w pralce, suszona na sznurku, wkładana pod głowę w podróży. Sweterek podkradała mi córka, więc nosiła podciągnięte rękawy (bo tak trzeba, nawet jak chłodno), kładła gdziekolwiek i nic się nie działo z nim złego. Ponieważ głupio już mi było tak ciągle go nosić (pomimo posiadania innych), postanowiłam mieć tego lata jakiś zamiennik.
W kolorze uniwersalnym, żeby pasował jeszcze bardziej do wszystkiego :-))).
Zadałam sobie jednak trochę trudu, wymyśliłam konkretny projekt i ambitnie go realizowałam.
Było prucie, była moja ospałość burzowa, braki w umiejętnościach, ale dzielnie brnęłam i dobrnęłam do końca. Uwielbiam go od pierwszego dnia....
Niestety, guziki... na razie brak.

Pomimo, że włóczka jest grubiutka, to trochę mi przy nim zeszło. Spojrzenie na szczegóły:

Wcześniejsza wersja karczku, który miał być okrągły, ale nie wyszło:

 A tak wygląda poprzednik:

Odliczam dni do urlopu, od  poniedziałku na razie tylko tydzień, ale w sierpniu całe dwa tygodnie laby.
Nie mogę się doczekać! Wreszcie będę mogła, tak jak niektóre z Was (czego okropnie Wam zazdroszczę ), pozaglądać do blogów przy porannej kawce, spokojnie, dokładnie, bez pośpiechu. Ach!

I jeszcze na koniec niespodzianka, przedstawiam Wam  podróżniczkę, która studiowała z moją córką w Poznaniu. Wróciła do domu i regeneruje się po studenckim kiepskim żarciu .... ;)

Pozdrawiam słonecznie, dziękuję za odwiedziny i zapraszam w każdej chwili.
P.S. Właśnie teraz przypomniało mi się, że obiecałam opis wachlarzy.
Wypadło mi z pamięci. Przepraszam. Nadrobię to w następnym wpisie.